कधी सांजवेळी तुझी आठवण येई
तेव्हा पापणीला माझ्या पूर येई
आठवणी ओल्या तुझ्या माझ्या
स्वप्नांच्या गावी दूर घेऊन जाई
आठवणींचा आपला हा पसारा
मनी काहूर माजवून जाई
नको त्या आठवणींचा छळ
नको आत्ता मनी कळ
मिटवू म्हणता मिटत नाही आठवणी
म्हणूनच प्रिये साठवून माझ्या आठवणी
सुयश गावड
तुला बघण्यासाठी मी यायचो
झाडाला वळसा घालून,
त्या वटवृक्षाच्या पाराशी
माझी सायकल लावायचो
आणि मग दिसायचीस तू
तुला बघताना
वटवृक्ष मनातही फुलायचा
त्या वटवृक्षाच्या पारावर
बसून तुला न्याहाळाचो
माझ्यासोबत तो वटवृक्षसुध्दा न्याहाळाचा
मणामणाने प्रेम वाढत जायचे
तसा वटवृक्षसुद्धा कणांकणाने वाढत जायचा
आज त्या वटवृक्षापाशी
तुझ्या माझ्या आठवणी
सुरपारंब्याचा खेळ खेळत आहेत
नियतीसुद्धा आज माझ्यासोबत
सुरपारंब्याचा खेळ खेळत आहेत
तुझ्या माझ्या आठवणीने
मन जेव्हा व्याकुळ होते
थेट धडकतो त्या वटवृक्षापाशी
तेव्हा हाच वटवृक्ष
माझ्यासाठी आधारवड होतो
तुझ्या माझ्या आठवणींनी
डवरला आहे तो वटवृक्ष
पण आज तू नाही तिथे
म्हणून आठवणींचे गाठोडे
ठेवून आलो त्या वटवृक्षाच्या बुंध्यापाशी
सुयश गावड
